Lenfoma başlangıç belirtileri genellikle kişiden kişiye farklılık gösterebilir, ancak bazı ortak belirtiler vardır. Bunlar arasında sürekli yorgunluk hissi, kilo kaybı, ateş, gece terlemeleri ve genel halsizlik sayılabilir. Ayrıca, lenf bezlerinde şişlik veya ağrı, ciltte kaşıntı, nefes darlığı ve sık enfeksiyon geçirme gibi belirtiler de görülebilir.

Lenfoma teşhisi için çeşitli testler ve görüntüleme yöntemleri kullanılır. Doktor genellikle fiziksel muayene yapar ve hastanın tıbbi geçmişini değerlendirir. Kan testleri, lenf nodu biyopsisi, kemik iliği biyopsisi ve görüntüleme testleri (MRI, PET-CT) gibi yöntemler de kullanılabilir. Bu testlerin sonuçlarına göre doktor lenfomanın tipini ve evresini belirleyebilir.

• Hikaye ve semptomlar: Lenfoma teşhisi koymak için öncelikle hasta hikayesi ve semptomları değerlendirilir. Lenfoma belirtileri arasında genellikle lenf düğümlerinde şişlik, ateş, kilo kaybı, gece terlemeleri ve yorgunluk yer alır.
• Fizik muayene: Lenfoma teşhisi için doktor hastanın fiziksel olarak muayene eder. Lenf düğümlerindeki şişlikler, organ büyümeleri veya diğer belirtiler, doktorun lenfoma olasılığını değerlendirmesine yardımcı olur.
• Tanı testleri: Lenfoma teşhisi için çeşitli tanı testleri yapılır. Bu testler arasında kan testleri, biyopsi, görüntüleme testleri (örneğin, bilgisayarlı tomografi veya manyetik rezonans görüntüleme) ve kemik iliği testleri yer alır.

Lenfoma tedavisi genellikle kemoterapi, radyoterapi ve immünoterapi gibi yöntemleri içerebilir. Kemoterapi, kanser hücrelerini öldürmek için ilaçların kullanılmasıdır. Radyoterapi ise yüksek enerjili ışınların kullanılmasıyla kanser hücrelerinin yok edilmesini hedefler. Immünoterapi ise bağışıklık sistemini güçlendirerek kanser hücrelerine saldırmasını sağlar. Tedavi planı, lenfomanın tipi, evresi ve hastanın genel sağlık durumu göz önünde bulundurularak belirlenir.

1. Kemoterapi: Lenfoma tedavisinde en sık kullanılan yöntemlerden biridir. İlaçlar kullanılarak kanser hücrelerinin büyümesi ve yayılması engellenir.
2. Radyoterapi: Yüksek enerjili ışınlar kullanılarak kanser hücreleri yok edilir. Lenfoma tedavisinde yerel olarak tümör bölgesine uygulanabilir.
3. Hedefe yönelik tedaviler: Lenfoma hücrelerinin üzerinde bulunan spesifik hedefleri hedef alan ilaçlar kullanılır. Bu tedavi yöntemi, kanser hücrelerini etkilerken sağlıklı hücrelere minimal zarar verir.
4. Kemik iliği transplantasyonu: Lenfoma tedavisinde ileri evrelerde kullanılabilir. Hastaya sağlıklı kök hücreler verilerek kemik iliğinin yenilenmesi sağlanır.
5. İmmünoterapi: Lenfoma tedavisinde bağışıklık sisteminin güçlendirilmesi amaçlanır. Vücudun kendi bağışıklık sistemi kanser hücrelerini tanıyarak yok etmeye teşvik edilir.

Lenfoma genellikle lenf sistemindeki hücrelerin anormal bir şekilde büyümesiyle ortaya çıkar. Bu anormal büyüme nedeni tam olarak bilinmemektedir, ancak bazı risk faktörleri vardır. Bunlar arasında genetik yatkınlık, bağışıklık sistemi sorunları, bazı enfeksiyonlar (EBV, HIV) ve bazı kimyasal maddelere maruz kalma sayılabilir. Ancak çoğu lenfoma vakası için kesin bir neden belirlenememektedir.

Lenfoma, lenf sistemi boyunca yayılabilir. Lenf sistemi, vücuttaki lenf bezleri, lenf kanalları ve lenf damarlarından oluşur. Lenfoma, lenf bezlerinden diğer organlara ve dokulara yayılabilir. Bu yayılma sürecine metastaz denir. Lenfoma, kemik iliği, karaciğer, dalak, akciğerler ve beyin gibi organlara yayılabilir.

Lenfoma vücutta lenf sistemi boyunca yayılabilir ve lenf bezlerine, kemik iliğine, dalak ve diğer organlara sıçrayabilir.

Lenfoma önlenmesi için kesin bir yöntem bulunmamaktadır. Ancak bazı sağlıklı yaşam tarzı seçimleri ve önlemler almak riski azaltabilir. Bunlar arasında düzenli egzersiz yapmak, sağlıklı bir beslenme düzeni takip etmek, sigara ve alkol tüketimini sınırlamak, enfeksiyonlardan korunmak ve kimyasal maddelere maruziyeti azaltmak sayılabilir. Ayrıca düzenli sağlık kontrollerine gitmek ve erken teşhis için belirtileri takip etmek de önemlidir.

Lenfoma riskini azaltmak için sigara içmemek, sağlıklı bir yaşam tarzı sürmek, düzenli egzersiz yapmak ve sağlıklı beslenmek önemlidir.

Lenfoma her yaşta görülebilir, ancak bazı tipleri belirli yaş gruplarında daha sık görülür. Örneğin, Hodgkin lenfoma genellikle genç yetişkinlerde (15-35 yaş) ve 55 yaş üstü kişilerde daha sık görülür. Non-Hodgkin lenfoma ise her yaşta ortaya çıkabilir, ancak 60 yaş üstü kişilerde daha yaygın olarak görülür. Bu nedenle, her yaşta lenfoma riski olduğunu unutmamak önemlidir.